Orient w Botanical Gardens 2

Ci, którzy nie zapominają o przeszłości, są panami przyszłości - Sima Qian (145-86 p.n.e)

W ramadanie ograniczam moją aktywność odkrywcy ciekawych miejsc w naszym mieście, a powracam do czytania moich ulubionych książek. W moim odczuciu to bardzo dobry czas na zdobywanie i pogłębianie wiedzy z różnych dziedzin nauki. Wybraliśmy się z synem po raz drugi w krótkim czasie do Ogrodu Botanicznego podziwiać bonsai i orient. W plecaku nie zabrakło również mojej ulubionej książki palestyńskiego badacza Edwarda Saida pt. "Orientalizm". 

Orientalizm to nic innego, jak europejskie spojrzenie na szeroko rozumiany Wschód. Metoda na oswojenie i opanowanie tego co wydaje się nieznane i niebezpieczne. Orientalizm jest mocno związany z pojęciem obcego. Zagadnienie "inności" jest jednym z głównych wątków, a może i kluczowym dla badań nad ludzką mentalnością. Doświadczenie "inności" i "obcości" pozwala jednostce na odkrycie własnej tożsamości. Trudno uznać coś za "obce", jeśli choć w sposób przybliżony nie zostanie wyznaczona granica, co uważamy za "swoje", "znajome", "bliskie". Szczególnego znaczenia nabiera to w momencie odkrywania tożsamości etnicznej, która nie może istnieć bez kontrastu między "nami" a "nimi". Wydaje mi się, że bardzo ciekawym zagadnieniem jest pojęcie "swoje" i "obce" w odniesieniu do naszych wielokulturowych rodzin :) 

Powstanie terminu orientalizm zawdzięczamy Edwardowi Saidowi i jego książce "Orientalizm" wydanej w 1978 roku, która dała początek późniejszym studiom postkolonialnym. 

Mieszkając w Anglii na co dzień możemy zobaczyć jak postkolonializm wciąż jest obecny w tutejszej mentalności i kulturze. Do rozwoju oriantalizmu przyczyniła się polityka kolonialna największych mocarstw europejskich. 

Orientalizm to zachwyt kulturą i dorobkiem cywilizacyjnym szeroko rozumianego Wschodu, a więc krajów arabskich, Indii, Chin, Japonii, Korei. Orientalizm stał się nurtem niezwykle ważnym i mającym duży wpływ na kształtowanie się współczesnej kultury. 

Fascynacja Chinami, Japonią i Koreą jest dziś stale obecnym elementem w kulturze Zachodu. Wynika to zapewne z odmienności kulturowej tych krajów oraz faktu, że Chiny i Korea Południowa są obecnie jednymi z najważniejszych graczy na arenie gospodarczej, a także politycznej, co w oczywisty sposób wymusza zainteresowanie tymi krajami. W Anglii od wieków w stosunku do Orientu na pewno nie została zachowana  neutralność czy obojętność. Wśród mieszkańców Anglii pozytywne emocje wywołuje moda na "chińszczyznę", orientalna literatura i sztuka oraz herbata, której przypisano pochodzenie chińskie, chociaż bardziej by pasowało indyjskie :P 

Lordowie obok kolekcjonerstwa orientalnych przedmiotów mogli sobie pozwolić na dekorowanie całych pokoi w stylu chinoiserie, w których znajdowały się ściany obite atłasem zdobionym w orientalne motywy kwiatów, ptaków i ludzi, meble pokryte laką, dekorowane japońskie skrzynie. W taki sposób tworzone były saloniki "chińskie" czy "indyjskie". Ogrody zdobione były pagodami, japońskimi altankami z łamanymi dachami, półokrągłymi mostkami, bramami przypominającymi shintoistyczne wejścia do świątyń. Nie ma wątpliwości, że właśnie w takim stylu został stworzony Ogród Botaniczny w B'ham :)