Utracone człowieczeństwo

Nieczęsto poruszam tematy polityczne na forum publicznym jednak wstrząsające zdjecie 3 letniego chłopca, który zginął na morzu nie pozostawiło wyboru...Największymi ofiarami wszelkich działań wojennych i politycznych sa niewinne dzieci, które powinny mieć spokojne dzieciństwo, a nie śmierć wsród morskich fal... Kryzys emigracyjny rozgrywa się na naszych oczach – tysiące osób próbuje przekraczać europejskie granice w poszukiwaniu normalności po niewyobrażalnych przejściach wojennych. Europa spokojna i wolna od tego typu  trosk nie rozumie determinacji tych ludzi probując ich za wszelką cene powstrzymać. Rządy europejskie popadły w letarg – dopiero ostatnio Niemcy i Anglia zgodziły się przyjąć wiekszą ilość azylantów (alhamdulillah).  

W tej całej bardzo trudnej sytuacji dodatkowo szokujące jest podejście Polaków do zaistniałego kryzysu...W internecie pojawiaja się co chwila w polskojęzycznej prasie hejterskie pełne nienawiści i wrogości komentarze...Dehumanizacja pokazała swoję prawdziwe oblicze w anonimowym internecie. Jak bardzo trzeba być pozbawionym ludzkich odruchów przedstawiajać pogłady „dobrze ze się ciapaki potopiły” pod zdjęciami dzieci. Czy takie osoby same mające dzieci mogą po czymś takim spojrzeć do lustra na własne odbicie – Allahu alam. Dochodzimy do momentu, który już teraz można nazwać kryzysem ludzkości i podstawowych wartości... Pokazując ludzką twarz nie trzeba być muzułmaninem, chrześcijaniem czy byddystą – trzeba być człowiekiem...

Dla mnie jako człowieka, historyka i Polki jest to smutne, że właśnie moi rodacy, którzy wyemigrowali z Polski tak licznie w tak brutalny sposób odnoszą sie do ludzki, którzy stracili wszystko...Mój kraj przeszedł zabory, 123 lata niewoli i dwie wojny światowe...Ludzie emigrowali w bezpieczne miejsca ratując się przed śmiercią...W czasach komuny uciekaliśmy przed prześladowaniami politycznymi, więzieniem lub po prostu do lepszego życia...Przed wejściem do Unii Europejskiej to my odbywaliśmy podróże tirami jako nielegalni emigrancji, prosząc Boga o szczęśliwe dotarcie do europejskich krajów. Czy obecne lata dobrobytu i możliwość bycia legalnymi emigrantami pozbawiła nas zupełnie ludzkich odruchów?? Czy naprawdę nie stać nas na to, by nie krzyczeć za każdym razem „śmierć islamistom?" Czy uważamy, że tylko nam należy się pomoc socialna w Europie?

Taka postawa moich rodaków powoduje we mnie niechęć przyznawania się do bycia Polką...Wstyd mi, że kraj który pierwszy w historii uznał państwo muzułmańskie – Turcję teraz w taki sposób odnosi się do azylantów z Bliskiego Wschodu...

Po raz pierwszy od bardzo długiego czasu przestaje czuć się związana z moją Ojczyzną...