Był sobie śnieg i czerwone serduszko...

Mimo, że nie uważam piątku 13 – stego za niepomyślny dzień to jednak  za sprawą wychowania w polskiej kulturze taka myśl pojawiła się w mojej głowie (dlaczego muzułmanie nie uznają tego dnia za pechowy zobaczcie Tu). Był to bardzo udany dzień. Rano dzieci miały ogromną frajdę ze śniegu, który był po raz pierwszy w tym roku (alhamdulillah). Mieszkam już kilka lat w Anglii i dopiero w tym roku mogłam zobaczyć duże płatki śniegu. Białegu puchu spadło może centymetr, ale radość dzieci była co najmniej na 20 centymetrów! :D 

Mamo, mamo śnieg! I pobiegły do ogrodu....

Po raz kolejny trochę żółwia zasypało :) Tyle było śniego na nim w 2015 roku (zobaczcie Tu)

Dinozaur na śniegu ;)

Pierwsze organoleptyczne spotkanie syna ze śniegiem :D

No więc tyle tego było...:P

"Pechowy" dzień zakończył się takim piękym widokiem :)

Na chwilę przed maghrib....

Podobnie jak rok temu dołożyłyśmy grosik do puszki WOŚP -  tym razem wirtualnie z powodu wirusa, który znów zagościł w naszym domu (alhamdulillah). Kolejny raz ze wzruszeniem przypomniałam sobie chwilę, gdy moja najstarsza córka była w inkubatorze. To właśnie wtedy dostałam namacalny dowód na to, jak dużo zrobiła orkiestra. Wiele lat brałam udział w orkiestrze, jako dziecko obklejone serduszkami i wolontariuszka z puszką. Córki są już na tyle duże, że opowiedziałam jaką pomoc dostały dzięki zbieraniu pieniędzy przez Jurka Owsiaka. Najstarsze moje dziecko bardzo chciało zobaczyć wspominany inkubator. Na koniec córa powiedziała: „Mamo jak dostałyśmy pomoc, to powinnyśmy ją oddać!” (Masha Allah). Nie spodziewałam się tak dorosłego myślenia po nie spełna 6 latce. Alhamdulillah za to, że dzieci tak często nas zaskakują ;) 

Mimo, że mieszkam w Anglii to cząstka mnie już na zawsze pozostała w Polsce. Chcę tę polskość przekazać moim dzieciom. Nie w wersji patetycznej, a moich wspomnień i historii mojej rodziny (in szaa Allah). Córki przez cały dzień podekscytowane sprawdzały ile udało się uzbierać i pytały czy to duża suma ;) Pamiętajmy dobro zawsze wraca! Alhamdulillah.... Nasz zeszłoroczny dzień z orkiestrą zobaczcie Tu.   

Orkiestrowe serduszka tym razem tylko wydrukowane 

Na laptopie aż do wieczora sprawdzałyśmy jaką kwotę udało się uzbierać :)

Nieodmiennie zachywca mnie wspaniałość stworzenia Allaha (SWT). Każde z moich dzieci to ogrome indywidualności (masha Allah i alhamdulillah). Życie z nimi to jak otwieranie jajka kinder niespodzianki, nigdy nie wiem, co akurat odkryję. Nowy talent, czy cechy o których nie wiedziałam.

Nasz kolejny weekend był również matematyczny. Pojęcia matematyczne jak dodawanie, przeliczanie, czy prównywanie wielkości najlepiej uczy się w codziennym życiu. Doskonale nadają się do tego schody w angielskich domach. Córki milon razy wchodzą i schodzą licząc schodki (czesto z nudów). Jak zrobią kilka kursów licząc do 11 to możemy być pewni, że nasze dzieci będą całkiem dobre z matmy! (in szaa Allah). Podobna nauka jest, gdy córki same dodają miodu do herbaty (muszą przeliczać łyżeczki), czy dzielą się po równo ostatnio ulubionymi marchwiowo – bananowymi ciastkami. Wydaje mi się, że taka nauka życiowa jest o wiele bardziej skuteczna :) 

Prezes upodobał sobie ostatnio zabawkową śmieciarkę. Nie chciał w sklepie żadnego innego autka! In szaa Allah może to znak, że bedzie lubił porządek :P 

Pierwsze tory syna do zabawy samochodzikami. Konstrukcję wymyśliła najstarsza córka :) Składanie poszczególnych części to również dobra nauka matematyki 

Chwila zabawy...

I na tym koniec...Myslę, że jeszcze kilka dobrych miesięcy zanim syn będzie zainteresowany nie tylko rozrywaniem torów samochodowych ;P (in szaa Allah)