Podróż do monsunowych Indii

Początek podróży na angielskim lotnisku

Jak już pisałam wcześniej przygotowania wyjazdu do Kerali zajeły nam 6 miesięcy (alhamdulillah). Duże koszty finansowe to nie wszystko co spędzało nam sen z powiek. Najtrudniejszym zadaniem było zaplanowanie podróży z 3 małych dzieci. Prawie 5 letnią najstarszą córą - 3,5 letnią młodszą i najmłodszym 8 miesięcznym synem. Szukaliśmy połączenie nocnego z jak najkrótszym transferem. Linie emirackie i saudyjskie oferowały loty dzienne z długimi czasami oczekiwań na drugi samolot. Podróż, która trwała prawie 24h wymagała solidnej organizacji. Nasz wybór padł na Air India. Mimo "orientalnej" obsugi serwis okazał się bardzo dobry. Jak wyszło w praniu przez 8h spędzonych w samolocie najmniej kłopotliwy okazał się Prezes, który spał! (alhamdulillah). Dodatkowo do 2 roku życia bilety malucha kosztują tylko 10% ceny dorosłego, więc syn był najtańszym pasażerem z naszej 5! 

W lodży po odprawie czekaliśmy na samolot 

Lecimy? :)

Na lotnisku warto skorzystać z faktu, że podróżujemy z niemowlakiem. Wchodzimy do samolotu jako pierwsi nie czekając w długich kolejkach (in szaa Allah). W dużym samolocie mamy sporo miejsca dla matek z maluchami. W pierwszych rzędach jeśli niemowle nie ma więcej niż 10 kg może spać w gondoli. Gondola doczepiana jest do ściany samolotu. Dzieć leży, a my mamy wolne ręce. Alhamdulillah Prezes spał prawie całą drogę.  

Mo spał w takiej gondolce :) 

Było sporo miejsca na rozprostowanie nóg w czasie podróży 

O pierwszej rano czasu angielskiego zrobiło się w samolocie jasno i przywitało nas takie turkusowe niebo! Masha Allah 

Mango już w samolocie na śniadanie! :) 

Herbata z mlekiem :) 

Większość napisów w samolocie była w hindi 

Chyba nikt nie ma wątpliwości, że podróże kształcą. Zobaczenie świata na własne oczy to nie to samo co w internecie czy telewizji. Moja mama stwierdziła, że przecież i tak „nic nie będą z tego pamiętać”. Ja się z tym zgodzić nie mogę, bo dzieci które podróżują uczą sie asertywności i pewności siebie. Dzieci zdobywają też doświadczenie pokory i cierpliwości, że nie zawsze mogą dostać to, do czego są przyzwyczajone. Dodatkowo dzieci, które poznają nowe kultury i języki są na nie bardziej otwarte i wyrozumiałe (in szaa Allah). 

Lotnisko w Delhi 

Na lotnisku w Delhi przywitał nas niesamowity gorąc i powietrze pachnące kurkumą i jaśminem. Przechodzenie przez bramki przeszło sprawnie ponieważ czekaliśmy na transfer do Kochi, więc wizy nie były sprawdzane. Przejścia na terminale są tak długie, że musieliśmy jeździć ruchomymi schodami. Niemiłą niespodzianką było zagubienie wózka Prezesa, który na lotnisku bardzo by nam się przydał. Jak się okazało poleciał do Kochi z resztą naszych bagaży (alhamdulillah).  

Woda w Delhi nawet butelkowa była kiepskiej jakości, więc ratowaliśmy się doskonałym filtrem Lifestraw :) 

Córy znalazły plac zabaw nawet na lotnisku w Delhi :D

Monsun też można wykorzystać w ofercie handlowej :P 

Zauroczyła mnie indyjska herbata pakowana w ozdobny welur - tylko 8$ :D

;)

Czekanie na transfer do Kochi przez ponad 6 godzin było ciężkim doświadczeniem. To była chyba jedna z najtrudniejszej części podróży, ponieważ nie spaliśmy całą drogę w samolocie. Uratowało nas poczucie humoru i świadomość, że jesteśmy już w połowie drogi (alhamdulillah). 

Na lotnisku w Kochi tablice w 3 językach: malayalam, hindi i angielskim :)

Kiedy udało nam się trochę odespać to moim oczom ukazał się widok niczym z fimów o Indiana Jones. Okolice to cały serial "Północ - Południe", a architektura domów bardzo podobna do tych które posiadali planatorzy z amerykańskiego Południa.

Widok od kuchni w domu teściów, czyli kraty na tygrsy :)

Palmy wszędzie :)

Jeden z domów w Kerali 

Nasza pierwsza podróż Tuk Tukiem (rodzaj rikszy) do rodziny męża. Jazda bez pasów, przejść dla pieszych i świateł drogowych to temat na osobny wpis :D