Dzień Niepodległości Pakistanu

Niepodległość to fundament. Czy może istnieć coś ważniejszego niż wolność i niepodległość? 14 sierpnia 1947 roku Pakistan uzyskał niepodległość od Wielkiej Brytanii i Indii. Jak zauważył pisarz Romeś Dutt: "historia nie zna ani jednego takiego przypadku, żeby jeden naród rządził innym z korzyścią dla tego rządzonego". Pakistanowi narzucono obce rządy, wpływy. Niepodległość to niezależność od wszelkich obcych wpływów. To zachowanie granic państwa, to bezpieczeństwo obywateli i umożliwienie im rozwoju na wszelkich płaszczyznach (in szaa Allah). Oczywiście niepodległość to także możliwość realizacji własnych celów, a wcześniej ich wyznaczenia. To także możliwość posługiwania się własnym językiem. To życie zgodnie ze swoimi tradycjami i obyczajami. To także nie podleganie dyktatowi innych. 

Za duchownego ojca Pakistanu uznaje się muzułmańskiego poetę i ideologa Muhammada Ikbala (1878-1938). W wyniku sformułowanej przez niego koncepcji dwóch narodów w XX w. wykształciła się odrębna tożsamość indyjskich muzułmanów. W latach 30 XX  w. Pakistan rozumiano jako ciało polityczne chroniące pozycję muzułmanów wewnątrz Indii. Nie zakładano jeszcze możliwości utworzenia osobnego państwa. Osłabieni wojną Brytyjczycy w końcu pogodzili się z koniecznością oddania władzy na subkontynencie w ręce Indusów. 

Parlament brytyjski uchwalił akt o niepodległości w nocy z 14 na 15 sierpnia 1947 roku - zostały powołane do życia Indie i Pakistan. Przywództwo nad Indiami jako premier objął Nehru, natomiast Jinnaha mianowano generalnym gubernatorem Pakistanu. Oba kraje otrzymały status dominiów. Za wytyczenie nowych granic miedzy nowymi państwami były odpowiedzialne dwie tajne komisje brytyjskie, które niestety nie były zorientowane w indyjskiej rzeczywistości. Kaszmir znajdujący się pomiędzy Indiami a Pakistanem, był rządzony przez władcę hinduskiego, ale w dużej mierze zamieszkiwała go ludność muzułmańska. Próba rozwiązania sytuacji Kaszmiru przerodziła się w trwający do dziś konflikt zbrojny, czego konsekwencją jest podział tego regionu pomiędzy Indie i Pakistan. 

Jesteśmy tym, czym są nasze wspomnienia. Nie tylko osobiste, ale również wspomnienia naszych rodziców i dziadków. Nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo nawyki, przekonania, słownictwo a nawet blędy językowe wynikają w dużej mierze z tego, co wchłoneliśmy jako dzieci. Dlatego wiekszość naszych pakistańskich sąsiadów bardzo dba o podtrzymywanie więzi z Pakistanem. Co roku zabierają dzieci na wakacje do Pakistanu. Dokładają ogromnych starań o przetrwanie swojej kultury i tradycji w następnych pokoleniach mieszkających w Anglii. To dlatego na Stratford Road można się poczuć jak w Pakistanie. Pakistańska i indyjska kultura są bardzo silne i pozostają oporne na obce wpływy -  pod pewnymi względami jest to ogromną zaletą. 

W nocy u naszych sąsiadów było słychać wystrzały fajerwerków, a popołudniu nasze sąsiadki przyniosły nam pakistańskie słodkości z okazji Dnia Niepodległości :) Mieszkając w naszym brytyjskim Pakistanie moje dzieci mają możliwość nauki historii na co dzień.

Desi Tea & Pakistani Strawberry Cake :) 

Moja ukochana domowa Pink Kashmiri Chai :)